Güzel ülkemde demokrasi alabildiğine yaşansın…

Özgürlük bu ülkede herkesin hakkı.

---

Benim ülkemde insanlar rahat ve güzel yaşamak istiyorlar, sevgiyle ve barışla yaşamak istiyorlar. Bu da en doğal hakları değil mi? Her fikre saygı gösterilsin. Benim ülkemde dinsizde var, dindar da var, ateistte var, Müslüman, Hıristiyan, Musevi’de var. Şimdi bu insanlar zulüm ve baskıgörürken, dayatma altında yaşarken mutlu olmak mümkün mü? Böyle bir şey söz konusu bile olamaz. Müslümanların da diğer inançtaki insanların da bir arada mutlu ve huzurlu yaşamaları lazım. İnsan kendi düşüncesinde olmayan insanların ezildiğini, hakarete uğradığını, dışlandığını görürse ruhen rahat olamaz. Toplumda her fikre özgürlük verildiğinde ancak o zaman geniş çapta rahatlık yayılır.

Demokrasinin gerçek anlamda yaşanması ancak bu şekilde mümkün olur. Tabii ki böyle rahat bir ortamda insanların çoğunun kalbinde İslam’a, Kuran’a karşı derin bir sevgi oluşacaktır. Baskı ancak nefreti ve öfkeyi getirir. İnsan son derece gururlu yaratılmış bir varlıktır. Üzerine ne kadar baskı uygularsanız onda o kadar derin nefret uyandırırsınız. Kimse kimseyi zorla hizaya getiremez. İnsanlara güzellikle hak dini, Kuran’ı, ahir zamanı anlatırsın, güzel ahlakı anlatırsın. İki tarafta birbirinin düşüncesinde son derece saygılı olur, asla tartışma olmaz. Kabul ederse eder, etmezse de etmez. Zaten zorla yapılan ibadetin de, göstermelik yapılan hareketlerin de Allah katında hiçbir değeri olmaz. İnsan Allah aşkıyla, şevkle, isteyerek yapacak ki Allah katında değeri olsun. Bunun dışında nasıl bildiriliyor Kuran’da: “Sizin dininiz size, benim dinim bana.”

Sonuçta ben ülkemde her insanın özgür olmasını istiyorum, dileyen dilediği gibi giyinsin, isteyen camisine gidip namazını kılsın, isteyen sinagoguna, kilisesine gitsin, isteyen ateist olduğunu söylesin. Ama temelde sevgi ve anlayış olsun. Aslında şu da bir gerçek ki insanlarda çok büyük oranda dine yöneliş var. Kalpleri çeviren ve hidayeti veren Allah olduğuna göre her şeyin bir zamanı var diye düşünüyorum.

---